Ghazal No. 111: The reflection of your face appeared in the mirror of the goblet

غزل شماره ۱۱۱: عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

When reflection of your face fell in cup's mirror

The mystic from wine's laugh fell into raw desire

عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

عارف از خنده می در طمع خام افتاد

Your face's beauty with one display it made in mirror

All these images fell in illusions' mirror

حسن روی تو به یک جلوه که در آینه کرد

این همه نقش در آیینه اوهام افتاد

All these wine reflections and colorful images that showed

Is one radiance of cupbearer's face that fell in cup

این همه عکس می و نقش نگارین که نمود

یک فروغ رخ ساقیست که در جام افتاد

Love's jealousy cut tongue of all special ones

How did secret of its grief fall in common mouth

غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید

کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد

I didn't fall from mosque to tavern by myself

This fell to me as result from eternal covenant

من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم

اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد

What can one do not to follow rotation like compass

Whoever fell in circle of days' turning

چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار

هر که در دایره گردش ایام افتاد

In curve of your tress heart hung from chin's well

Alas came out from well and fell in trap

در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ

آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد

That time passed O master that you'd see me in monastery

Our work fell with cupbearer's face and cup's lip

آن شد ای خواجه که در صومعه بازم بینی

کار ما با رخ ساقی و لب جام افتاد

Under sword of its grief dancing must go

For one who was killed by it fell good-ended

زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت

کان که شد کشته او نیک سرانجام افتاد

Each breath with me heart-burnt is different grace

See this beggar how worthy of favor fell

هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است

این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد

Sufis all are companions and sight-players but

From among them heart-burnt Hafez fell ill-famed

صوفیان جمله حریفند و نظرباز ولی

زین میان حافظ دلسوخته بدنام افتاد