Ghazal No. 115: Plant the tree of friendship so that it may bear the fruit of your heart's desire

غزل شماره ۱۱۵: درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

Plant friendship's tree that it may bring heart's desire to fruit

Uproot enmity's sapling that brings countless pains

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

نهال دشمنی برکن که رنج بی‌شمار آرد

Like tavern's guest be honorable with the rends

For you'll bear headache beloved if intoxication brings hangover

چو مهمان خراباتی به عزت باش با رندان

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

Consider night's company a blessing for after our time

Much will heaven turn much night and day will bring

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما

بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد

Hold Layli's litter for moon's cradle is commanded

For God's sake put in her heart to bring passage by Majnun

عماری دار لیلی را که مهد ماه در حکم است

خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد

Seek life's spring O heart otherwise this meadow each year

Like wild rose brings hundred roses and like nightingale brings thousand

بهار عمر خواه ای دل وگرنه این چمن هر سال

چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد

For God's sake since my wounded heart made peace with your tress

Command your sweet ruby lip to bring it peace soon

خدا را چون دل ریشم قراری بست با زلفت

بفرما لعل نوشین را که زودش باقرار آرد

In this garden from God asks again in old age Hafez

To sit by stream's edge and bring cypress to embrace

در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ

نشیند بر لب جویی و سروی در کنار آرد