Ghazal No. 122: Whoever safeguards the side of the people of God

غزل شماره ۱۲۲: هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

Whoever keeps regard for God's people

God keeps them in all states from calamity

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

خداش در همه حال از بلا نگه دارد

I won't tell friend's tale except to friend's presence

For familiar keeps familiar's word

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست

که آشنا سخن آشنا نگه دارد

O heart live such that if foot slips

Angel keeps you with two hands of prayer

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای

فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد

If you desire that beloved doesn't break covenant

Keep thread's end so they may keep

گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان

نگاه دار سر رشته تا نگه دارد

Morning breeze if you see my heart on that tress-head

From kindness tell it to keep place

صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی

ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد

When I told them keep my heart what did they say

What can servant do God keep

چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت

ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

Head and gold and heart and soul sacrifice for that friend

Who keeps right of love and loyalty's company

سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری

که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد

Where is dust of your pathway so Hafez

Keeps as memento morning breeze

غبار راهگذارت کجاست تا حافظ

به یادگار نسیم صبا نگه دارد