Ghazal No. 123: The minstrel of love has such a wondrous tune and melody

غزل شماره ۱۲۳: مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

Love's musician has wondrous instrument and melody

Pattern of each tune struck has way to somewhere

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

May world not be empty of lovers' lament

For it has pleasant-tuned and joy-giving air

عالم از ناله عشاق مبادا خالی

که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد

Our pain-drinking elder though has no gold and power

Has well-giving and fault-covering God

پیر دردی کش ما گر چه ندارد زر و زور

خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد

Hold my heart respected for this sugar-loving fly

Since became your admirer has royal glory

محترم دار دلم کاین مگس قندپرست

تا هواخواه تو شد فر همایی دارد

Won't be far from justice if asks its state

A king who has beggar as neighbor

از عدالت نبود دور گرش پرسد حال

پادشاهی که به همسایه گدایی دارد

Showed bloody tears to physicians they said

Is love's pain and has liver-burning cure

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند

درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد

Don't learn cruelty from glance for in love's faith

Each deed has reward and each action retribution

ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق

هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

Well said that wine-worshipping Christian idol

Enjoy face of one who has purity

نغز گفت آن بت ترسابچه باده پرست

شادی روی کسی خور که صفایی دارد

O king threshold-sitting Hafez read opening prayer

And from your tongue has desire for prayer

خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواند

و از زبان تو تمنای دعایی دارد