Ghazal No. 123: The minstrel of love has such a wondrous tune and melody
غزل شماره ۱۲۳: مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
Love's musician has wondrous instrument and melody
Pattern of each tune struck has way to somewhere
مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد
May world not be empty of lovers' lament
For it has pleasant-tuned and joy-giving air
عالم از ناله عشاق مبادا خالی
که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد
Our pain-drinking elder though has no gold and power
Has well-giving and fault-covering God
پیر دردی کش ما گر چه ندارد زر و زور
خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد
Hold my heart respected for this sugar-loving fly
Since became your admirer has royal glory
محترم دار دلم کاین مگس قندپرست
تا هواخواه تو شد فر همایی دارد
Won't be far from justice if asks its state
A king who has beggar as neighbor
از عدالت نبود دور گرش پرسد حال
پادشاهی که به همسایه گدایی دارد
Showed bloody tears to physicians they said
Is love's pain and has liver-burning cure
اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند
درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد
Don't learn cruelty from glance for in love's faith
Each deed has reward and each action retribution
ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق
هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد
Well said that wine-worshipping Christian idol
Enjoy face of one who has purity
نغز گفت آن بت ترسابچه باده پرست
شادی روی کسی خور که صفایی دارد
O king threshold-sitting Hafez read opening prayer
And from your tongue has desire for prayer
خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواند
و از زبان تو تمنای دعایی دارد
Ghazal No. 123: The minstrel of love has such a wondrous tune and melody
Book: Divan of Hafez