Ghazal No. 127: The radiance of your countenance is unmatched by the moon
غزل شماره ۱۲۷: روشنی طلعت تو ماه ندارد
Moon doesn't have brightness of your countenance
Before you rose has no plant's freshness
روشنی طلعت تو ماه ندارد
پیش تو گل رونق گیاه ندارد
Corner of your eyebrow is my soul's dwelling
King doesn't have corner pleasanter than this
گوشه ابروی توست منزل جانم
خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد
What can my heart's smoke do with your face
You know mirror doesn't have endurance for sigh
تا چه کند با رخ تو دود دل من
آینه دانی که تاب آه ندارد
See narcissus's boldness that bloomed before you
Shameless eye doesn't keep manners
شوخی نرگس نگر که پیش تو بشکفت
چشم دریده ادب نگاه ندارد
I saw and that heart-stealing black eye you have
Doesn't keep regard for any acquaintance
دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری
جانب هیچ آشنا نگاه ندارد
Give me heavy cup O tavern's disciple
Joy of sheikh who doesn't have monastery
رطل گرانم ده ای مرید خرابات
شادی شیخی که خانقاه ندارد
Drink blood and sit silent for that delicate heart
Doesn't have endurance for justice-seeker's cry
خون خور و خامش نشین که آن دل نازک
طاقت فریاد دادخواه ندارد
Tell go and wash sleeve with liver's blood
Whoever doesn't have way in this threshold
گو برو و آستین به خون جگر شوی
هر که در این آستانه راه ندارد
Not only I bear tyranny of your tress
Who is there who doesn't have brand of that black
نی من تنها کشم تطاول زلفت
کیست که او داغ آن سیاه ندارد
If Hafez prostrated to you don't find fault
Love's infidel O idol doesn't have sin
حافظ اگر سجده تو کرد مکن عیب
کافر عشق ای صنم گناه ندارد
Ghazal No. 127: The radiance of your countenance is unmatched by the moon
Book: Divan of Hafez