Ghazal No. 127: The radiance of your countenance is unmatched by the moon

غزل شماره ۱۲۷: روشنی طلعت تو ماه ندارد

Moon doesn't have brightness of your countenance

Before you rose has no plant's freshness

روشنی طلعت تو ماه ندارد

پیش تو گل رونق گیاه ندارد

Corner of your eyebrow is my soul's dwelling

King doesn't have corner pleasanter than this

گوشه ابروی توست منزل جانم

خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد

What can my heart's smoke do with your face

You know mirror doesn't have endurance for sigh

تا چه کند با رخ تو دود دل من

آینه دانی که تاب آه ندارد

See narcissus's boldness that bloomed before you

Shameless eye doesn't keep manners

شوخی نرگس نگر که پیش تو بشکفت

چشم دریده ادب نگاه ندارد

I saw and that heart-stealing black eye you have

Doesn't keep regard for any acquaintance

دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری

جانب هیچ آشنا نگاه ندارد

Give me heavy cup O tavern's disciple

Joy of sheikh who doesn't have monastery

رطل گرانم ده ای مرید خرابات

شادی شیخی که خانقاه ندارد

Drink blood and sit silent for that delicate heart

Doesn't have endurance for justice-seeker's cry

خون خور و خامش نشین که آن دل نازک

طاقت فریاد دادخواه ندارد

Tell go and wash sleeve with liver's blood

Whoever doesn't have way in this threshold

گو برو و آستین به خون جگر شوی

هر که در این آستانه راه ندارد

Not only I bear tyranny of your tress

Who is there who doesn't have brand of that black

نی من تنها کشم تطاول زلفت

کیست که او داغ آن سیاه ندارد

If Hafez prostrated to you don't find fault

Love's infidel O idol doesn't have sin

حافظ اگر سجده تو کرد مکن عیب

کافر عشق ای صنم گناه ندارد