Ghazal No. 134: A nightingale suffered heartbreak and reaped a rose
غزل شماره ۱۳۴: بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد
A nightingale ate heart's blood and gained a rose
Jealousy's wind made hundred thorns disturbed-heart
بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد
باد غیرت به صدش خار پریشان دل کرد
A parrot was heart-happy with sugar's thought
Suddenly annihilation's flood made hope's pattern void
طوطی ای را به خیال شکری دل خوش بود
ناگهش سیل فنا نقش امل باطل کرد
May that eye-light heart-fruit be remembered
How easily went and made my work difficult
قرة العین من آن میوه دل یادش باد
که چه آسان بشد و کار مرا مشکل کرد
Cameleer my load has fallen for God's sake help
For generosity's hope made me companion of this camel-litter
ساروان بار من افتاد خدا را مددی
که امید کرمم همره این محمل کرد
Don't hold my dusty face and eye's moisture contemptible
Turquoise heaven made pleasure-house from this mud-plaster
روی خاکی و نم چشم مرا خوار مدار
چرخ فیروزه طربخانه از این کهگل کرد
Ah and cry that from heaven's moon's envious eye
In grave my bow-eyebrowed moon made dwelling
آه و فریاد که از چشم حسود مه چرخ
در لحد ماه کمان ابروی من منزل کرد
Didn't play king's face and Hafez's possibility passed
What can I do time's game made me negligent
نزدی شاه رخ و فوت شد امکان حافظ
چه کنم بازی ایام مرا غافل کرد
Ghazal No. 134: A nightingale suffered heartbreak and reaped a rose
Book: Divan of Hafez