Ghazal No. 137: She stole my heart and hid her face from me
غزل شماره ۱۳۷: دل از من برد و روی از من نهان کرد
Took heart from me and hid face from me
For God's sake with whom can this game be played
دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد
My loneliness night was intending life
Their image made endless kindnesses
شب تنهاییم در قصد جان بود
خیالش لطفهای بیکران کرد
Why shouldn't I be bloody-hearted like tulip
For their narcissus acted haughty with us
چرا چون لاله خونین دل نباشم
که با ما نرگس او سرگران کرد
To whom shall I say that with this soul-burning pain
My physician intended weak life
که را گویم که با این درد جان سوز
طبیبم قصد جان ناتوان کرد
Burned me like candle such that upon me
Wine-flask wept and lute lamented
بدان سان سوخت چون شمعم که بر من
صراحی گریه و بربط فغان کرد
Morning breeze if you have remedy it's time
For longing's pain intended life
صبا گر چاره داری وقت وقت است
که درد اشتیاقم قصد جان کرد
Among kind ones when can be said
That our friend said this and did that
میان مهربانان کی توان گفت
که یار ما چنین گفت و چنان کرد
Enemy wouldn't do that to Hafez's soul
That arrow of eye of that eyebrow-bow did
عدو با جان حافظ آن نکردی
که تیر چشم آن ابروکمان کرد
Ghazal No. 137: She stole my heart and hid her face from me
Book: Divan of Hafez