Ghazal No. 140: The beloved left without informing the heartbroken ones

غزل شماره ۱۴۰: دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

Beloved left and didn't inform heart-lost ones

Didn't remember city companion and journey friend

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

Either my fortune abandoned way of kindness

Or they didn't pass by path's highway

یا بخت من طریق مروت فروگذاشت

یا او به شاهراه طریقت گذر نکرد

I said perhaps make their heart kind with crying

Since was hard didn't affect their stone heart

گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم

چون سخت بود در دل سنگش اثر نکرد

Don't be mischievous for bird of my restless heart

Didn't remove love's trap desire from head

شوخی مکن که مرغ دل بی‌قرار من

سودای دام عاشقی از سر به درنکرد

Whoever saw your face kissed my eye

Didn't do sightless what my eye did

هر کس که دید روی تو بوسید چشم من

کاری که کرد دیده من بی نظر نکرد

I stood to sacrifice soul for them like candle

They themselves didn't pass by us like dawn breeze

من ایستاده تا کنمش جان فدا چو شمع

او خود گذر به ما چو نسیم سحر نکرد