Ghazal No. 142: Friends, the daughter of the vine renounced modesty

غزل شماره ۱۴۲: دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

Friends vine's daughter repented from being veiled

Went to moral police and did work with permission

دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد

Came from veil to assembly clean its sweat

So companions won't say why it kept distance

آمد از پرده به مجلس عرقش پاک کنید

تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد

Give good news reward O heart that again love's musician

Played drunken tune and remedied hangover

مژدگانی بده ای دل که دگر مطرب عشق

راه مستانه زد و چاره مخموری کرد

Not with seven waters that its color won't go with hundred fires

What grape wine did with ascetic's robe

نه به هفت آب که رنگش به صد آتش نرود

آن چه با خرقه زاهد می انگوری کرد

Union's rosebush bud bloomed from its breeze

Joy's sweet-singing bird made from Damascus rose petal

غنچه گلبن وصلم ز نسیمش بشکفت

مرغ خوشخوان طرب از برگ گل سوری کرد

Hafez don't let go of humility for envious

Lost honor and wealth and heart and faith in head of pride

حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود

عرض و مال و دل و دین در سر مغروری کرد