Ghazal No. 158: Me denying wine! What kind of tale is this?

غزل شماره ۱۵۸: من و انکار شراب! این چه حکایت باشد؟

Me and denying wine, what a tale this would be

Usually, I have enough sense and capacity

من و انکار شراب این چه حکایت باشد

غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

Until the end, I didn't know the way to the tavern

Otherwise, how long could our secrecy last

تا به غایت ره میخانه نمی‌دانستم

ور نه مستوری ما تا به چه غایت باشد

Asceticism, arrogance, and prayer, while I'm drunk and needy

Until you yourself show favor to whom in between

زاهد و عجب و نماز و من و مستی و نیاز

تا تو را خود ز میان با که عنایت باشد

If the ascetic does not understand the way of the libertine, he is excused

Love is a task that depends on guidance

زاهد ار راه به رندی نبرد معذور است

عشق کاریست که موقوف هدایت باشد

I who have spent nights on the path of piety with tambourine and harp

This time, when I put my head on the path, what a tale it will be

من که شب‌ها ره تقوا زده‌ام با دف و چنگ

این زمان سر به ره آرم چه حکایت باشد

I am the servant of the old Magian who saved me from ignorance

Whatever our elder does, it is pure grace

بنده پیر مغانم که ز جهلم برهاند

پیر ما هر چه کند عین عنایت باشد

Last night I couldn't sleep because a friend said

If Hafez was drunk, there is reason for complaint

دوش از این غصه نخفتم که رفیقی می‌گفت

حافظ ار مست بود جای شکایت باشد