Ghazal No. 180: O pistachio, you smile sweetly at the story of sugar
غزل شماره ۱۸۰: ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند
O pistachio, you have laughed at the tale of sugar
For God's sake, smile sweetly just once
ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند
مشتاقم از برای خدا یک شکر بخند
The tree of paradise cannot speak of your stature
I will pass this tale, as the talk becomes long
طوبی ز قامت تو نیارد که دم زند
زین قصه بگذرم که سخن میشود بلند
If you want blood not to flow from your eyes
Do not bind your heart to the loyalty of river companions
خواهی که برنخیزدت از دیده رود خون
دل در وفای صحبت رود کسان مبند
Whether you show beauty or taunt
We do not believe in the self-absorbed sheikh
گر جلوه مینمایی و گر طعنه میزنی
ما نیستیم معتقد شیخ خودپسند
How can someone know the turmoil of my state
Whose heart has not been caught in this snare
ز آشفتگی حال من آگاه کی شود
آن را که دل نگشت گرفتار این کمند
The market of desire has become warm, where is that tall cypress
So I can burn my soul as incense on the fire of its face
بازار شوق گرم شد آن سروقد کجاست
تا جان خود بر آتش رویش کنم سپند
Where our beloved speaks with a sweet smile
O pistachio, who are you, for God's sake, do not laugh at yourself
جایی که یار ما به شکرخنده دم زند
ای پسته کیستی تو خدا را به خود مخند
Hafez, if you do not abandon the flirtation with Turks
Do you know where your place is, Khwarazm or Khujand
حافظ چو ترک غمزه ترکان نمیکنی
دانی کجاست جای تو خوارزم یا خجند
Ghazal No. 180: O pistachio, you smile sweetly at the story of sugar
Book: Divan of Hafez