Ghazal No. 180: O pistachio, you smile sweetly at the story of sugar

غزل شماره ۱۸۰: ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

O pistachio, you have laughed at the tale of sugar

For God's sake, smile sweetly just once

ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

مشتاقم از برای خدا یک شکر بخند

The tree of paradise cannot speak of your stature

I will pass this tale, as the talk becomes long

طوبی ز قامت تو نیارد که دم زند

زین قصه بگذرم که سخن می‌شود بلند

If you want blood not to flow from your eyes

Do not bind your heart to the loyalty of river companions

خواهی که برنخیزدت از دیده رود خون

دل در وفای صحبت رود کسان مبند

Whether you show beauty or taunt

We do not believe in the self-absorbed sheikh

گر جلوه می‌نمایی و گر طعنه می‌زنی

ما نیستیم معتقد شیخ خودپسند

How can someone know the turmoil of my state

Whose heart has not been caught in this snare

ز آشفتگی حال من آگاه کی شود

آن را که دل نگشت گرفتار این کمند

The market of desire has become warm, where is that tall cypress

So I can burn my soul as incense on the fire of its face

بازار شوق گرم شد آن سروقد کجاست

تا جان خود بر آتش رویش کنم سپند

Where our beloved speaks with a sweet smile

O pistachio, who are you, for God's sake, do not laugh at yourself

جایی که یار ما به شکرخنده دم زند

ای پسته کیستی تو خدا را به خود مخند

Hafez, if you do not abandon the flirtation with Turks

Do you know where your place is, Khwarazm or Khujand

حافظ چو ترک غمزه ترکان نمی‌کنی

دانی کجاست جای تو خوارزم یا خجند