Ghazal No. 182: You haven’t written to me for several days now

غزل شماره ۱۸۲: حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

You did not write about your condition, and some days passed

Is there a confidant to whom I can send you a few messages?

حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند

We cannot reach that lofty goal

Unless your kindness takes a few steps forward

ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید

هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند

When the wine left the jar and the rose unveiled its face

Seize the opportunity for joy and drink a few cups

چون می از خم به سبو رفت و گل افکند نقاب

فرصت عیش نگه دار و بزن جامی چند

Sugar mixed with roses is not the cure for our hearts

Mix a few kisses with a few reproaches

قند آمیخته با گل نه علاج دل ماست

بوسه‌ای چند برآمیز به دشنامی چند

O ascetic, pass safely through the alley of the libertines

Lest the company of the infamous ruins you

زاهد از کوچه رندان به سلامت بگذر

تا خرابت نکند صحبت بدنامی چند

When you have spoken of all its faults, speak also of its virtues

Do not reject wisdom for the sake of a few ignorant hearts

عیب می جمله چو گفتی هنرش نیز بگو

نفی حکمت مکن از بهر دل عامی چند

O beggars of the tavern, God is your companion

Do not expect favors from a few benefactors

ای گدایان خرابات خدا یار شماست

چشم انعام مدارید ز انعامی چند

How beautifully the old man of the tavern spoke to his suffering self

Do not speak of the state of your burnt heart to a few naive ones

پیر میخانه چه خوش گفت به دردی کش خویش

که مگو حال دل سوخته با خامی چند

Hafez, out of longing for your radiant face, burned

O fortunate one, cast a glance at a few misfortunes

حافظ از شوق رخ مهر فروغ تو بسوخت

کامگارا نظری کن سوی ناکامی چند