Ghazal No. 184: Last night, I saw angels striking at the tavern

غزل شماره ۱۸۴: دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند

Last night I saw the angels knocking at the tavern door

They molded the clay of Adam and poured it into the cup

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

The inhabitants of the sanctuary of modesty and purity of the heavens

Sat with me and drank wine in a drunken manner

ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت

با من راه نشین باده مستانه زدند

The heavens could not bear the burden of trust

They drew the lot and it fell upon me, the madman

آسمان بار امانت نتوانست کشید

قرعه کار به نام من دیوانه زدند

The war of seventy-two nations, excuse them all

Since they did not see the truth, they resorted to tales

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه

چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

Thanks to God that peace was made between me and Him

The Sufis danced and clinked their cups in gratitude

شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد

صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند

The fire is not that from whose flame the candle laughs

The fire is that which they set in the harvest of the moth

آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع

آتش آن است که در خرمن پروانه زدند

No one like Hafez has unveiled the face of thought

Until they combed the locks of speech with the pen

کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب

تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند