Ghazal No. 194: When the jasmine-scented ones settle the dust of sorrow, they bring peace
غزل شماره ۱۹۴: سمنبویان غبار غم چو بنشینند، بنشانند
The rose-scented ones, when they sit, will scatter the dust of sorrow
The fairy-faced ones, when they quarrel, will take the peace from the heart
سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند
پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند
When the cruelty of the beloved binds the hearts, it will bind them
And when the musky tresses are opened, the souls will be scattered
به فتراک جفا دلها چو بربندند بربندند
ز زلف عنبرین جانها چو بگشایند بفشانند
In a lifetime, when they sit with us for a moment, they will rise
And the sapling of longing in the heart will be planted
به عمری یک نفس با ما چو بنشینند برخیزند
نهال شوق در خاطر چو برخیزند بنشانند
When they find the tears of the secluded ones, they will find the door
The face of love will not turn away from the early risers, if they know
سرشک گوشه گیران را چو دریابند در یابند
رخ مهر از سحرخیزان نگردانند اگر دانند
From my eye, the ruby of the Roman will weep when they laugh
And from my face, the hidden secret will be read when they see
ز چشمم لعل رمانی چو میخندند میبارند
ز رویم راز پنهانی چو میبینند میخوانند
The cure for the pain of the lover is one who considers it easy
And those who are in the thought of healing are like them
دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند
Like Mansur, from the desires of those who take, they will take
In this court, Hafez will be driven away when they call
چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند
بدین درگاه حافظ را چو میخوانند میرانند
In this presence, when the lovers show need, they will show coquetry
For with this pain, if they are in chains, they will heal
در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند
که با این درد اگر دربند درمانند درمانند
Ghazal No. 194: When the jasmine-scented ones settle the dust of sorrow, they bring peace
Book: Divan of Hafez