Ghazal No. 195: The servants of your intoxicated narcissus are crowned ones
غزل شماره ۱۹۵: غلام نرگس مست تو تاجدارانند
The slaves of your narcissus-like eyes are crowned
The wine of your ruby lips has intoxicated the wise
غلام نرگس مست تو تاجدارانند
خراب باده لعل تو هوشیارانند
The breeze and my tears have become coquettish with you
And if not, the lovers are keepers of secrets
تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز
و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند
When you pass under the two locks of your hair, look
And see the mourners on your right and left
ز زیر زلف دوتا چون گذر کنی بنگر
که از یمین و یسارت چه سوگوارانند
Pass like the breeze over the violet field and see
And see the homeless ones due to the tyranny of your tresses
گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین
که از تطاول زلفت چه بیقرارانند
Our share is paradise, O God-knower, go
For the sinners are deserving of divine favor
نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو
که مستحق کرامت گناهکارانند
I am not worthy of that rose-like face, and that's enough
For your nightingale is a thousand times more
نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس
که عندلیب تو از هر طرف هزارانند
You take care, O Khidr, of the fortunate one, for I
Am walking on foot, and my companions are riding
تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من
پیاده میروم و همرهان سوارانند
Come to the tavern and make your face purple
Do not go to the monastery, for that is the place of the black-hearted
بیا به میکده و چهره ارغوانی کن
مرو به صومعه کان جا سیاه کارانند
Hafez, may you not be free from that tress that shines like a bow
For the relatives of your snare are the saved ones
خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد
که بستگان کمند تو رستگارانند
Ghazal No. 195: The servants of your intoxicated narcissus are crowned ones
Book: Divan of Hafez