Ghazal No. 201: Pure wine and a charming cupbearer are two traps on the path

غزل شماره ۲۰۱: شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

Pure wine and a pleasant cupbearer are two traps on the path

That the wise of the world cannot escape their snare

شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

که زیرکان جهان از کمندشان نرهند

Although I am a lover, a rogue, drunk, and with a dark record

A thousand thanks that the friends of the city are without sin

من ار چه عاشقم و رند و مست و نامه سیاه

هزار شکر که یاران شهر بی‌گنهند

Injustice is not the practice of dervishes and seekers

Bring wine, for these travelers are not men of the path

جفا نه پیشه درویشیست و راهروی

بیار باده که این سالکان نه مرد رهند

Do not look down on the beggars of love, for this group

Are kings without belts and emperors without crowns

مبین حقیر گدایان عشق را کاین قوم

شهان بی کمر و خسروان بی کلهند

Be alert, for in the time of self-sufficiency

A thousand heaps of obedience are not worth half a barleycorn

به هوش باش که هنگام باد استغنا

هزار خرمن طاعت به نیم جو ننهند

Do not let the grandeur of charm be broken

When the servants flee and the vassals jump

مکن که کوکبه دلبری شکسته شود

چو بندگان بگریزند و چاکران بجهند

I am a slave to the ambition of the honest drinkers

Not that group who wear blue garments and have dark hearts

غلام همت دردی کشان یک رنگم

نه آن گروه که ازرق لباس و دل سیهند

Do not step into the tavern except with the condition of manners

For the travelers therein are the confidants of the king

قدم منه به خرابات جز به شرط ادب

که سالکان درش محرمان پادشهند

The rank of love is high, O Hafez

For lovers do not give the path to the unworthy

جناب عشق بلند است همتی حافظ

که عاشقان ره بی‌همتان به خود ندهند