Ghazal No. 204: Remember the time when you secretly glanced at us
غزل شماره ۲۰۴: یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
Remember when you secretly gazed at us
The mark of your love was evident on our face
یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود
Remember when your eyes would kill me with reproach
The miracle of Jesus was in your sweet lips
یاد باد آن که چو چشمت به عتابم میکشت
معجز عیسویت در لب شکرخا بود
Remember when, having drunk at dawn, we sat in the gathering of friends
There was no one but my friend and I, and God was with us
یاد باد آن که صبوحی زده در مجلس انس
جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود
Remember when your face would light the candle of joy
And this burned heart was an indifferent moth
یاد باد آن که رخت شمع طرب میافروخت
وین دل سوخته پروانه ناپروا بود
Remember when in that gathering of politeness and grace
The one who laughed drunkenly was wine
یاد باد آن که در آن بزمگه خلق و ادب
آن که او خنده مستانه زدی صهبا بود
Remember when you laughed like a ruby goblet
Between me and your ruby lips there were many stories
یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی
در میان من و لعل تو حکایتها بود
Remember when my beloved girded her waist
In her stirrup, the new moon was a world-traveling messenger
یاد باد آن که نگارم چو کمر بربستی
در رکابش مه نو پیک جهان پیما بود
Remember when I was a tavern dweller and drunk
And what is missing in my mosque today was there
یاد باد آن که خرابات نشین بودم و مست
وآنچه در مسجدم امروز کم است آنجا بود
Remember when your correction would straighten
The order of every unpolished gem that Hafez had
یاد باد آن که به اصلاح شما میشد راست
نظم هر گوهر ناسفته که حافظ را بود
Ghazal No. 204: Remember the time when you secretly glanced at us
Book: Divan of Hafez