Ghazal No. 218: In eternity, whoever was graced with fortune's blessing
غزل شماره ۲۱۸: در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود
In the beginning, whoever was granted divine grace
To eternity, his cup of desire will be a soul companion
در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود
تا ابد جام مرادش همدم جانی بود
The moment I repented from wine
I said, if this branch bears fruit, it will be regret
من همان ساعت که از می خواستم شد توبه کار
گفتم این شاخ ار دهد باری پشیمانی بود
I resolved to throw the prayer mat over my shoulder like a lily
Like a flower, my patched robe bore the color of wine, that was my way of being a Muslim
خود گرفتم کافکنم سجاده چون سوسن به دوش
همچو گل بر خرقه رنگ می مسلمانی بود
I dare not sit in solitude without the lamp of the cup
For the corner of the heart's dwelling must be illuminated
بی چراغ جام در خلوت نمییارم نشست
زان که کنج اهل دل باید که نورانی بود
Seek high ambition, do not ask for an adorned cup
For the rogue, grape water is like ruby pomegranate
همت عالی طلب جام مرصع گو مباش
رند را آب عنب یاقوت رمانی بود
Although our affair seems disordered, do not take it lightly
For in this realm, begging was the envy of kingship
گر چه بیسامان نماید کار ما سهلش مبین
کاندر این کشور گدایی رشک سلطانی بود
If you seek good reputation, O heart, do not associate with the wicked
Self-conceit, my dear, is a proof of ignorance
نیک نامی خواهی ای دل با بدان صحبت مدار
خودپسندی جان من برهان نادانی بود
A gathering of intimacy and spring, with poetry discussion in between
Not taking a cup of wine from the beloved was heartlessness
مجلس انس و بهار و بحث شعر اندر میان
نستدن جام می از جانان گران جانی بود
Yesterday a dear one said Hafez drinks wine secretly
O my dear, it is not a fault if it is done in secret
دی عزیزی گفت حافظ میخورد پنهان شراب
ای عزیز من نه عیب آن به که پنهانی بود
Ghazal No. 218: In eternity, whoever was graced with fortune's blessing
Book: Divan of Hafez