Ghazal No. 218: In eternity, whoever was graced with fortune's blessing

غزل شماره ۲۱۸: در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود

In the beginning, whoever was granted divine grace

To eternity, his cup of desire will be a soul companion

در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود

تا ابد جام مرادش همدم جانی بود

The moment I repented from wine

I said, if this branch bears fruit, it will be regret

من همان ساعت که از می خواستم شد توبه کار

گفتم این شاخ ار دهد باری پشیمانی بود

I resolved to throw the prayer mat over my shoulder like a lily

Like a flower, my patched robe bore the color of wine, that was my way of being a Muslim

خود گرفتم کافکنم سجاده چون سوسن به دوش

همچو گل بر خرقه رنگ می مسلمانی بود

I dare not sit in solitude without the lamp of the cup

For the corner of the heart's dwelling must be illuminated

بی چراغ جام در خلوت نمی‌یارم نشست

زان که کنج اهل دل باید که نورانی بود

Seek high ambition, do not ask for an adorned cup

For the rogue, grape water is like ruby pomegranate

همت عالی طلب جام مرصع گو مباش

رند را آب عنب یاقوت رمانی بود

Although our affair seems disordered, do not take it lightly

For in this realm, begging was the envy of kingship

گر چه بی‌سامان نماید کار ما سهلش مبین

کاندر این کشور گدایی رشک سلطانی بود

If you seek good reputation, O heart, do not associate with the wicked

Self-conceit, my dear, is a proof of ignorance

نیک نامی خواهی ای دل با بدان صحبت مدار

خودپسندی جان من برهان نادانی بود

A gathering of intimacy and spring, with poetry discussion in between

Not taking a cup of wine from the beloved was heartlessness

مجلس انس و بهار و بحث شعر اندر میان

نستدن جام می از جانان گران جانی بود

Yesterday a dear one said Hafez drinks wine secretly

O my dear, it is not a fault if it is done in secret

دی عزیزی گفت حافظ می‌خورد پنهان شراب

ای عزیز من نه عیب آن به که پنهانی بود