Ghazal No. 222: Whoever leaves your street in discontent

غزل شماره ۲۲۲: از سر کوی تو هر کو به ملالت برود

Whoever goes to your street with sorrow

Will not succeed and will finally go away in shame

از سر کوی تو هر کو به ملالت برود

نرود کارش و آخر به خجالت برود

The caravan that had God's protection as its escort

Will sit in luxury and go with glory

کاروانی که بود بدرقه‌اش حفظ خدا

به تجمل بنشیند به جلالت برود

The traveler will take the path to the beloved with the light of guidance

For he will not reach anywhere if he goes astray

سالک از نور هدایت ببرد راه به دوست

که به جایی نرسد گر به ضلالت برود

Take your desire from wine and the beloved at the end of your life

It is a pity to waste time in idleness

کام خود آخر عمر از می و معشوق بگیر

حیف اوقات که یک سر به بطالت برود

O guide of the lost heart, help God

For the stranger will not take the path to guidance

ای دلیل دل گمگشته خدا را مددی

که غریب ار نبرد ره به دلالت برود

The decree of intoxication and drunkenness is all in your handwriting

No one knows what state he will be in at the end

حکم مستوری و مستی همه بر خاتمت است

کس ندانست که آخر به چه حالت برود

Hafez, bring a cup from the spring of wisdom

So that the image of ignorance is erased from the tablet of your heart

حافظ از چشمه حکمت به کف آور جامی

بو که از لوح دلت نقش جهالت برود