Ghazal No. 222: Whoever leaves your street in discontent
غزل شماره ۲۲۲: از سر کوی تو هر کو به ملالت برود
Whoever goes to your street with sorrow
Will not succeed and will finally go away in shame
از سر کوی تو هر کو به ملالت برود
نرود کارش و آخر به خجالت برود
The caravan that had God's protection as its escort
Will sit in luxury and go with glory
کاروانی که بود بدرقهاش حفظ خدا
به تجمل بنشیند به جلالت برود
The traveler will take the path to the beloved with the light of guidance
For he will not reach anywhere if he goes astray
سالک از نور هدایت ببرد راه به دوست
که به جایی نرسد گر به ضلالت برود
Take your desire from wine and the beloved at the end of your life
It is a pity to waste time in idleness
کام خود آخر عمر از می و معشوق بگیر
حیف اوقات که یک سر به بطالت برود
O guide of the lost heart, help God
For the stranger will not take the path to guidance
ای دلیل دل گمگشته خدا را مددی
که غریب ار نبرد ره به دلالت برود
The decree of intoxication and drunkenness is all in your handwriting
No one knows what state he will be in at the end
حکم مستوری و مستی همه بر خاتمت است
کس ندانست که آخر به چه حالت برود
Hafez, bring a cup from the spring of wisdom
So that the image of ignorance is erased from the tablet of your heart
حافظ از چشمه حکمت به کف آور جامی
بو که از لوح دلت نقش جهالت برود
Ghazal No. 222: Whoever leaves your street in discontent
Book: Divan of Hafez