Ghazal No. 224: Blessed is the heart that always follows the gaze

غزل شماره ۲۲۴: خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود

Blessed is the heart that is always seeking the beloved's glance

And does not go unaware to every door that is called

خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود

به هر درش که بخوانند بی‌خبر نرود

It was not right for me to have hope in those sweet lips

But how can a fly not go after sugar?

طمع در آن لب شیرین نکردنم اولی

ولی چگونه مگس از پی شکر نرود

The sorrowful eye of mine is washed with tears

For the image of your mole is never erased from my sight

سواد دیده غمدیده‌ام به اشک مشوی

که نقش خال توام هرگز از نظر نرود

Do not withhold your scent from me, like the breeze of the morning

For without the head of your tresses, I will not go to my head

ز من چو باد صبا بوی خود دریغ مدار

چرا که بی سر زلف توام به سر نرود

O heart, do not be so wandering and aimless

For no work will be done by you with this skill

دلا مباش چنین هرزه گرد و هرجایی

که هیچ کار ز پیشت بدین هنر نرود

Do not look at me with the eye of contempt, O intoxicated one

For the honor of the law will not go to this extent

مکن به چشم حقارت نگاه در من مست

که آبروی شریعت بدین قدر نرود

I, a beggar, have a desire for a tall stature

For my hand will not go to his waist except with silver and gold

من گدا هوس سروقامتی دارم

که دست در کمرش جز به سیم و زر نرود

You are a world of moral virtues

And my promise of faithfulness will not be forgotten by you

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری

وفای عهد من از خاطرت به در نرود

I do not see anyone more black-hearted than myself

How can the smoke of my heart not go to the head of my pen?

سیاه نامه‌تر از خود کسی نمی‌بینم

چگونه چون قلمم دود دل به سر نرود

Do not take away my crown from the path, for it will become white again

For the hunter will not go after every small game

به تاج هدهدم از ره مبر که باز سفید

چو باشه در پی هر صید مختصر نرود

Bring wine and first give it to Hafez's hand

On the condition that the conversation will not go out of the gathering

بیار باده و اول به دست حافظ ده

به شرط آن که ز مجلس سخن به در نرود