Ghazal No. 230: If my heart is drawn to the amber wine, perhaps

غزل شماره ۲۳۰: اگر به باده مشکین دلم کشد، شاید

If my heart is drawn to the musky wine, perhaps

The scent of goodness will not come from hypocritical asceticism

اگر به باده مشکین دلم کشد شاید

که بوی خیر ز زهد ریا نمی‌آید

If all the people of the world forbid me from love

I will do what the Lord commands

جهانیان همه گر منع من کنند از عشق

من آن کنم که خداوندگار فرماید

Do not be greedy for the blessing of generosity, for the people are noble

They will forgive sins and pardon the lovers

طمع ز فیض کرامت مبر که خلق کریم

گنه ببخشد و بر عاشقان ببخشاید

The heart is a resident of the circle of remembrance, with that hope

That a ring from the head of the beloved's tresses will be opened

مقیم حلقه ذکر است دل بدان امید

که حلقه‌ای ز سر زلف یار بگشاید

You, who have divine beauty and the tent of fortune

What need is there for your coquetry to bring

تو را که حسن خداداده هست و حجله بخت

چه حاجت است که مشاطه‌ات بیاراید

The meadow is pleasant, the air is charming, and the wine is without intoxication

Now, nothing is needed except a happy heart

چمن خوش است و هوا دلکش است و می بی‌غش

کنون به جز دل خوش هیچ در نمی‌باید

The bride of the world is beautiful, but beware

For this intoxicating one does not come into the contract of anyone

جمیله‌ایست عروس جهان ولی هش دار

که این مخدره در عقد کس نمی‌آید

I said to him with entreaty, 'O moon-faced one, what will happen if'

A sorrowful one is comforted by a single sugar from you

به لابه گفتمش ای ماه رخ چه باشد اگر

به یک شکر ز تو دلخسته‌ای بیاساید

He said with a laugh, 'Hafez, do not be pleased with God'

For your kiss will make the moon's face pale

به خنده گفت که حافظ خدای را مپسند

که بوسه تو رخ ماه را بیالاید