Ghazal No. 234: Like the sun rising from the east, the wine pours from the goblet
غزل شماره ۲۳۴: چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید
When the wine sun rises from the east of the cup
From the garden of the cupbearer's cheek, a thousand tulips bloom
چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید
ز باغ عارض ساقی هزار لاله برآید
The breeze at the head of the flower breaks the hyacinth bud
When from the midst of the garden, the scent of that bud arises
نسیم در سر گل بشکند کلاله سنبل
چو از میان چمن بوی آن کلاله برآید
The tale of the night of separation is not a present story
That a summary of it can be explained in a hundred epistles
حکایت شب هجران نه آن حکایت حالیست
که شمهای ز بیانش به صد رساله برآید
One cannot have hope from the overturned tray of the heavens
That without suffering, a hundred sorrows arise from a morsel
ز گرد خوان نگون فلک طمع نتوان داشت
که بی ملالت صد غصه یک نواله برآید
With one's own effort, one cannot find the gem of the purpose
It is an illusion that this work will be accomplished without a decree
به سعی خود نتوان برد پی به گوهر مقصود
خیال باشد کاین کار بی حواله برآید
If you have patience like the prophet Noah in the grief of the flood
The calamity will turn away, and the thousand-year desire will be fulfilled
گرت چو نوح نبی صبر هست در غم طوفان
بلا بگردد و کام هزارساله برآید
When the breeze of your hair passes by Hafez's tomb
From the soil of his body, a hundred thousand tulips will bloom
نسیم زلف تو چون بگذرد به تربت حافظ
ز خاک کالبدش صد هزار لاله برآید
Ghazal No. 234: Like the sun rising from the east, the wine pours from the goblet
Book: Divan of Hafez