Ghazal No. 237: My breath rises, but my desire cannot be fulfilled by you
غزل شماره ۲۳۷: نفس برآمد و کام از تو بر نمیآید
The breath is raised, and the desire for you is not fulfilled
Alas, my fate is not waking up from sleep
نفس برآمد و کام از تو بر نمیآید
فغان که بخت من از خواب در نمیآید
The breeze threw dust from your direction into my eyes
So that the water of my life is not visible
صبا به چشم من انداخت خاکی از کویش
که آب زندگیم در نظر نمیآید
I do not reach the height of your stature
The tree of my desire and my goal is not reached
قد بلند تو را تا به بر نمیگیرم
درخت کام و مرادم به بر نمیآید
Unless the beloved's face is turned towards us
No other work will be done
مگر به روی دلارای یار ما ور نی
به هیچ وجه دگر کار بر نمیآید
The heart has settled in your tresses, for it saw the beauty of your writing
And no news comes from that stranger's calamity
مقیم زلف تو شد دل که خوش سوادی دید
وز آن غریب بلاکش خبر نمیآید
I shot a thousand arrows of prayer from the sleeve of sincerity
But what benefit is there, for no effective one comes
ز شست صدق گشادم هزار تیر دعا
ولی چه سود یکی کارگر نمیآید
In the name of the story of the heart, which is with the morning breeze
But for my fate, the morning will not come tonight
بسم حکایت دل هست با نسیم سحر
ولی به بخت من امشب سحر نمیآید
In this thought, the time of my life has passed, and still
The calamity of your black tresses has not come to my head
در این خیال به سر شد زمان عمر و هنوز
بلای زلف سیاهت به سر نمیآید
For Hafez's heart has become a fugitive from everyone
Now, it does not come out of the ring of your tresses
ز بس که شد دل حافظ رمیده از همه کس
کنون ز حلقه زلفت به در نمیآید
Ghazal No. 237: My breath rises, but my desire cannot be fulfilled by you
Book: Divan of Hafez