Ghazal No. 240: The cloud of adornment arose, and the wind of Nowruz blew
غزل شماره ۲۴۰: ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید
The April cloud has risen, and the spring breeze has blown
I want the face of the wine and the musician who says it has arrived
ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید
وجه می میخواهم و مطرب که میگوید رسید
The witnesses are in the presence of the beloved, and I am ashamed of my poverty
The burden of love and poverty is difficult to bear
شاهدان در جلوه و من شرمسار کیسهام
بار عشق و مفلسی صعب است میباید کشید
There is a drought of generosity, and one's honor should not be sold
Wine and flowers should be bought at the price of the cloak
قحط جود است آبروی خود نمیباید فروخت
باده و گل از بهای خرقه میباید خرید
It seems that he will open a door to my kingdom that yesterday
I was praying, and the truthful morning was granting
گوییا خواهد گشود از دولتم کاری که دوش
من همیکردم دعا و صبح صادق میدمید
The rose came to the garden with a lip and a hundred thousand smiles
As if it had heard a scent from a generous one in a corner
با لبی و صد هزاران خنده آمد گل به باغ
از کریمی گوییا در گوشهای بویی شنید
If a cloak is torn in the world of rascality, what does it matter?
A garment of good reputation should also be torn
دامنی گر چاک شد در عالم رندی چه باک
جامهای در نیک نامی نیز میباید درید
These subtleties that I said from the lip of your ruby
And this pride that I saw from the head of your tresses, I saw
این لطایف کز لب لعل تو من گفتم که گفت
وین تطاول کز سر زلف تو من دیدم که دید
If the king's justice does not ask about the state of the oppressed lovers
The secluded ones should be cut off from the hope of comfort
عدل سلطان گر نپرسد حال مظلومان عشق
گوشه گیران را ز آسایش طمع باید برید
I do not know who shot the arrow of love at Hafez's heart
I only know that blood is dripping from the bitter poem
تیر عاشق کش ندانم بر دل حافظ که زد
این قدر دانم که از شعر ترش خون میچکید
Ghazal No. 240: The cloud of adornment arose, and the wind of Nowruz blew
Book: Divan of Hafez