Ghazal No. 246: It is the festival, the end of the flower, and the companions await

غزل شماره ۲۴۶: عید است و آخر گل و یاران در انتظار

It is Eid, the end of the flowers, and friends are in waiting

Cupbearer, look at the king's face and bring the moon and wine

عید است و آخر گل و یاران در انتظار

ساقی به روی شاه ببین ماه و می بیار

I had detached my heart from the days of flowers, but

The endeavor of the fasting pure ones worked a deed

دل برگرفته بودم از ایام گل ولی

کاری بکرد همت پاکان روزه دار

Do not attach your heart to the world, and in drunkenness, ask

Of the grace of the cup and the tale of Jamsheed the fortunate

دل در جهان مبند و به مستی سؤال کن

از فیض جام و قصه جمشید کامگار

I have nothing but my life in hand, where is the wine

For that too I will offer to the cupbearer's charm

جز نقد جان به دست ندارم شراب کو

کان نیز بر کرشمه ساقی کنم نثار

What a pleasant fortune and what a generous kingship

O Lord, protect it from the evil eye of time

خوش دولتیست خرم و خوش خسروی کریم

یا رب ز چشم زخم زمانش نگاه دار

Drink wine to the poet's verse, for it gives another beauty

Your jeweled cup to this, kingly in worth

می خور به شعر بنده که زیبی دگر دهد

جام مرصع تو بدین در شاهوار

If you miss the pre-dawn meal, what loss is there in morning wine

They break the fast with wine, those seeking the beloved

گر فوت شد سحور چه نقصان صبوح هست

از می کنند روزه گشا طالبان یار

Since the curtain-covering pardon is your generous forgiveness

Forgive our hearts that are of low value

زانجا که پرده پوشی عفو کریم توست

بر قلب ما ببخش که نقدیست کم عیار

I fear that on the Day of Resurrection, the reins will clash

The rosary of the sheikh and the cloak of the wine-drinking rogue

ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود

تسبیح شیخ و خرقه رند شرابخوار

Hafez, as the fast ends, the flowers also go

Inevitably, drink wine, for the matter is out of hand

حافظ چو رفت روزه و گل نیز می‌رود

ناچار باده نوش که از دست رفت کار