Ghazal No. 247: O morning breeze, pass by the beloved's home, do not delay

غزل شماره ۲۴۷: صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار

O breeze, do not withhold your passage from the abode of the beloved

And do not withhold news of her from the heartless lover

صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار

وز او به عاشق بی‌دل خبر دریغ مدار

In gratitude for your bloom to the wish of fortune, O flower

Do not withhold the breeze of union from the morning bird

به شکر آن که شکفتی به کام بخت ای گل

نسیم وصل ز مرغ سحر دریغ مدار

I was your love companion when you were a new moon

Now that you are a full moon, do not withhold your gaze

حریف عشق تو بودم چو ماه نو بودی

کنون که ماه تمامی نظر دریغ مدار

The world and whatever is in it are simple and brief

Do not withhold this brief knowledge from the wise

جهان و هر چه در او هست سهل و مختصر است

ز اهل معرفت این مختصر دریغ مدار

Now that your sweet ruby lips are a fountain of sugar

Speak, and do not withhold sugar from the parrot

کنون که چشمه قند است لعل نوشینت

سخن بگوی و ز طوطی شکر دریغ مدار

The poet takes your virtues to the horizons

Do not withhold from him his duty and provision for travel

مکارم تو به آفاق می‌برد شاعر

از او وظیفه و زاد سفر دریغ مدار

When you seek to be spoken of well, this is the advice

Do not withhold silver and gold in exchange for words

چو ذکر خیر طلب می‌کنی سخن این است

که در بهای سخن سیم و زر دریغ مدار

The dust of sorrow will go away, Hafez will be happy

Do not withhold the water of your eyes from this path

غبار غم برود حال خوش شود حافظ

تو آب دیده از این رهگذر دریغ مدار