Ghazal No. 249: O breeze, bring me a token from the dust of the lover’s path

غزل شماره ۲۴۹: ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

O breeze, bring a scent from the path of the beloved

Take away the sorrow of the heart and bring the good news of the beloved

ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار

Speak a soul-refreshing word from the beloved's lips

Bring a joyful letter from the world of mysteries

نکته‌ای روح فزا از دهن دوست بگو

نامه‌ای خوش خبر از عالم اسرار بیار

So I can perfume my senses with your gentle breeze

Bring a whiff of the beloved's breath

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام

شمه‌ای از نفحات نفس یار بیار

By your loyalty, bring the dust of that dear one's path

Without any dust that arises from strangers

به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز

بی غباری که پدید آید از اغیار بیار

Dust from the path of the friend to blind the rival

Bring it for the comfort of these tearful eyes

گردی از رهگذر دوست به کوری رقیب

بهر آسایش این دیده خونبار بیار

Inexperience and simplicity are not the ways of the devotees

Bring news from that skilled beloved

خامی و ساده دلی شیوه جانبازان نیست

خبری از بر آن دلبر عیار بیار

Thankful are those who are in joy, O garden bird

Bring the tidings of the garden to the caged captives

شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن

به اسیران قفس مژده گلزار بیار

The soul's desire became bitter from the patience without the beloved

Bring a coquetry from those sweet sugar-laden lips

کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست

عشوه‌ای زان لب شیرین شکربار بیار

It has been a long time since the heart saw the face of the goal

Cupbearer, bring that mirror-like goblet

روزگاریست که دل چهره مقصود ندید

ساقیا آن قدح آینه کردار بیار

What is Hafez's patched robe worth? Color it with wine

Then bring it, drunk and ruined, from the marketplace

دلق حافظ به چه ارزد به می‌اش رنگین کن

وان گهش مست و خراب از سر بازار بیار