Ghazal No. 252: If there were life, I would visit the tavern once more

غزل شماره ۲۵۲: گر بود عمر، به میخانه رسم بار دگر

If I had a life, I would go to the tavern again

I would not do anything else except serve the drunkards

گر بود عمر به میخانه رسم بار دگر

بجز از خدمت رندان نکنم کار دگر

I am happy on the day when I go with tears in my eyes

To pour water in the tavern one more time

خرم آن روز که با دیده گریان بروم

تا زنم آب در میکده یک بار دگر

There is no knowledge of God in this people

So that I may take my precious self to another buyer

معرفت نیست در این قوم خدا را سببی

تا برم گوهر خود را به خریدار دگر

If the beloved went and did not recognize the right of our old conversation

God forbid that I would follow another beloved

یار اگر رفت و حق صحبت دیرین نشناخت

حاش لله که روم من ز پی یار دگر

If the blue wheel of fortune is favorable to me

I will take it again with another compass

گر مساعد شودم دایره چرخ کبود

هم به دست آورمش باز به پرگار دگر

My heart seeks comfort if they leave me

The coquetry of the beloved and that beautiful tress

عافیت می‌طلبد خاطرم ار بگذارند

غمزه شوخش و آن طرهٔ طرار دگر

The secret that was told to us in secret

Is told every time with the drum and the flute in the market

راز سربسته ما بین که به دستان گفتند

هر زمان با دف و نی بر سر بازار دگر

I cry out in pain every moment, for the sky every hour

Tries to harm my heart with its cruelty

هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت

کندم قصد دل ریش به آزار دگر

I will say again, Hafez is not alone in this event

Many have been drowned in this desert

بازگویم نه در این واقعه حافظ تنهاست

غرقه گشتند در این بادیه بسیار دگر