Ghazal No. 260: O graceful cypress of beauty, how sweetly you walk with elegance

غزل شماره ۲۶۰: ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز

O cypress of beauty, you walk with coquetry

The lovers have a hundred needs for your coquetry every moment

ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز

عشاق را به ناز تو هر لحظه صد نیاز

Blessed is your beautiful face, which in eternity

Has torn the cloak of coquetry on your stature

فرخنده باد طلعت خوبت که در ازل

ببریده‌اند بر قد سروت قبای ناز

The one who desires the scent of your amber tresses

Like aloe wood, burn and make music on the fire of longing

آن را که بوی عنبر زلف تو آرزوست

چون عود گو بر آتش سودا بسوز و ساز

The moth has a burning heart for the candle

Without the candle, your face burns my heart

پروانه را ز شمع بود سوز دل ولی

بی شمع عارض تو دلم را بود گداز

The Sufi who had repented of wine without you yesterday

Broke his promise when he saw you in the tavern again

صوفی که بی تو توبه ز می کرده بود دوش

بشکست عهد چون در میخانه دید باز

My value will not be affected by the rival's criticism

For if they take me to the mouth of the fire, like gold

از طعنه رقیب نگردد عیار من

چون زر اگر برند مرا در دهان گاز

The heart that has found awareness of your Kaaba

Does not have the head of Hijaz, due to the longing for that sanctuary

دل کز طواف کعبه کویت وقوف یافت

از شوق آن حریم ندارد سر حجاز

Every moment, with tears in my eyes, what need is there for ablution

Without the arch of your eyebrow, my prayer is permissible

هر دم به خون دیده چه حاجت وضو چو نیست

بی طاق ابروی تو نماز مرا جواز

When the wine was poured again on the head of the cup, with clapping

Hafez, who heard the secret from the cupbearer's lips yesterday

چون باده باز بر سر خم رفت کف زنان

حافظ که دوش از لب ساقی شنید راز