Ghazal No. 281: O Lord, this new smiling flower that you entrusted to my care

غزل شماره ۲۸۱: یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش

O Lord, this laughing bud that you entrusted to me

I entrust it back to you from the envious eye of the garden

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش

می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

Though it has become a hundred stages distant from the alley of loyalty

May the affliction of the distant heavens be far from its soul and body

گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور

دور باد آفت دور فلک از جان و تنش

If you reach the abode of peace, O morning breeze

I hope you will convey a greeting from me

گر به سرمنزل سلمی رسی ای باد صبا

چشم دارم که سلامی برسانی ز منش

With courtesy, open the musk from that black tress

It is the place of precious hearts, do not disturb it

به ادب نافه گشایی کن از آن زلف سیاه

جای دل‌های عزیز است به هم برمزنش

Say, my heart has the right of loyalty with your mole and beauty

Respect it in that amber-breaking lock

گو دلم حق وفا با خط و خالت دارد

محترم دار در آن طره عنبرشکنش

In the place where they drink in memory of her lips

Wretched is the drunkard who is aware of himself

در مقامی که به یاد لب او می نوشند

سفله آن مست که باشد خبر از خویشتنش

Wealth and possessions should not be hoarded from the tavern door

Whoever drinks this water, cast their belongings into the sea

عرض و مال از در میخانه نشاید اندوخت

هر که این آب خورد رخت به دریا فکنش

Whoever fears the weariness of love's sorrow, it is not lawful for them

Our head and its foot, or our lips and its mouth

هر که ترسد ز ملال انده عشقش نه حلال

سر ما و قدمش یا لب ما و دهنش

All of Hafez's poetry is the couplet of the ghazal of knowledge

Praise be to his charming soul and the grace of his words

شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است

آفرین بر نفس دلکش و لطف سخنش