Ghazal No. 282: It took away my peace, patience, and mind
غزل شماره ۲۸۲: ببرد از من قرار و طاقت و هوش
It took away my peace, patience, and senses
The heavy-hearted idol with silver cheeks
ببرد از من قرار و طاقت و هوش
بت سنگین دل سیمین بناگوش
A beauty, agile, with a mole on her cheek
A delicate moon-faced Turkish girl, cloaked
نگاری چابکی شنگی کلهدار
ظریفی مه وشی ترکی قباپوش
From the heat of the fire of her love's longing
Like a pot, I constantly boil
ز تاب آتش سودای عشقش
به سان دیگ دایم میزنم جوش
When I become a shirt, I am at ease
If I embrace her like a cloak
چو پیراهن شوم آسوده خاطر
گرش همچون قبا گیرم در آغوش
If my bones decay
Your love will not be forgotten from my soul
اگر پوسیده گردد استخوانم
نگردد مهرت از جانم فراموش
My heart and faith, my heart and faith, it has taken away
Its shoulders, its shoulders, its shoulders
دل و دینم دل و دینم ببردهست
بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش
Your cure, your cure is Hafez
Its sweet lips, its sweet lips, its sweet lips
دوای تو دوای توست حافظ
لب نوشش لب نوشش لب نوش
Ghazal No. 282: It took away my peace, patience, and mind
Book: Divan of Hafez