Ghazal No. 303: You smell the spirit of affection, and you see the lightning of union

غزل شماره ۳۰۳: شممت روح وداد و شمت برق وصال

I have smelled the spirit of love and the lightning of union

Come, for I am intoxicated by your scent, O north wind

شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وصال

بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال

Alone, stop and descend with the beauty of the beloved

For my patience is not from the longing for beauty

اَحادیاً بجمالِ الحبیبِ قِف وانزِل

که نیست صبر جمیلم ز اشتیاق جمال

The story of the night of separation has been left to

Thanks to the one who lifted the veil of the day of union

حکایت شب هجران فروگذاشته به

به شکر آن که برافکند پرده روز وصال

Come, for the veil of the rose-colored seven houses of the eye

Has been drawn to the writing of the workshop of imagination

بیا که پردهٔ گلریز هفت خانه چشم

کشیده‌ایم به تحریر کارگاه خیال

When the beloved is on the path of peace and seeks forgiveness

One can forgive the cruelty of the rival in all situations

چو یار بر سر صلح است و عذر می‌طلبد

توان گذشت ز جور رقیب در همه حال

There is nothing in the narrow heart except the imagination of your mouth

For no one is like me in pursuit of the impossible imagination

به جز خیال دهان تو نیست در دل تنگ

که کس مباد چو من در پی خیال محال

Hafez, the stranger, has been killed by your love

Pass by our land, for the blood of the intoxicated is permissible

قتیل عشق تو شد حافظ غریب ولی

به خاک ما گذری کن که خون مات حلال