Ghazal No. 311: I am a lover of the fresh, youthful face

غزل شماره ۳۱۱: عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام

I am in love with the face of a lovely young bloom

And from God, I have asked the favor of this sorrow in prayer

عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام

وز خدا دولت این غم به دعا خواسته‌ام

I am a lover, a rogue, and a gazer, and I say it openly

So you know that I am adorned with many such arts

عاشق و رند و نظربازم و می‌گویم فاش

تا بدانی که به چندین هنر آراسته‌ام

I am ashamed of my stained robe

Which I have adorned with a hundred patches of trickery

شرمم از خرقه آلوده خود می‌آید

که بر او وصله به صد شعبده پیراسته‌ام

Burn happily from his sorrow, O candle, for I too

Have girded myself for this task and risen

خوش بسوز از غمش ای شمع که اینک من نیز

هم بدین کار کمربسته و برخاسته‌ام

With such bewilderment, I lost the gain of the work

I have added to sorrow whatever I have taken from heart and soul

با چنین حیرتم از دست بشد صرفه کار

در غم افزوده‌ام آنچ از دل و جان کاسته‌ام

Like Hafez, I will go to the tavern in my cloak

In the hope that my newly-bloomed beloved will embrace me

همچو حافظ به خرابات روم جامه قبا

بو که در بر کشد آن دلبر نوخاسته‌ام