Ghazal No. 313: Come again, O cupbearer, for I am devoted to your service

غزل شماره ۳۱۳: بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم

Return, cupbearer, for I am eager to serve

Longing for devotion and praying for fortune

بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم

مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم

Since the grace of the cup of happiness is your light

Show your form outside the darkness of my bewilderment

زان جا که فیض جام سعادت فروغ توست

بیرون شدی نمای ز ظلمات حیرتم

Although I am drowned in the sea of sin from a hundred directions

Since I became acquainted with love, I am one of the compassionate

هر چند غرق بحر گناهم ز صد جهت

تا آشنای عشق شدم ز اهل رحمتم

Do not fault me for roguery and ill-repute, O wise one

For this was the fate from the book of my destiny

عیبم مکن به رندی و بدنامی ای حکیم

کاین بود سرنوشت ز دیوان قسمتم

Drink wine, for love is not by effort and choice

This gift came from the legacy of my nature

می خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار

این موهبت رسید ز میراث فطرتم

I, who never left my homeland in my life

In the love of seeing you, I desire exile

من کز وطن سفر نگزیدم به عمر خویش

در عشق دیدن تو هواخواه غربتم

The sea and mountain are in the way, and I am weary and weak

O Khidr, the blessed guide, help my endeavor

دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف

ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم

I am far in appearance from the gate of your royal court

But in soul and heart, I am among the residents of your presence

دورم به صورت از در دولتسرای تو

لیکن به جان و دل ز مقیمان حضرتم

Hafez will surrender his life before your eyes

In this thought, if life grants me time

حافظ به پیش چشم تو خواهد سپرد جان

در این خیالم ار بدهد عمر مهلتم