Ghazal No. 313: Come again, O cupbearer, for I am devoted to your service
غزل شماره ۳۱۳: بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم
Return, cupbearer, for I am eager to serve
Longing for devotion and praying for fortune
بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم
مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم
Since the grace of the cup of happiness is your light
Show your form outside the darkness of my bewilderment
زان جا که فیض جام سعادت فروغ توست
بیرون شدی نمای ز ظلمات حیرتم
Although I am drowned in the sea of sin from a hundred directions
Since I became acquainted with love, I am one of the compassionate
هر چند غرق بحر گناهم ز صد جهت
تا آشنای عشق شدم ز اهل رحمتم
Do not fault me for roguery and ill-repute, O wise one
For this was the fate from the book of my destiny
عیبم مکن به رندی و بدنامی ای حکیم
کاین بود سرنوشت ز دیوان قسمتم
Drink wine, for love is not by effort and choice
This gift came from the legacy of my nature
می خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار
این موهبت رسید ز میراث فطرتم
I, who never left my homeland in my life
In the love of seeing you, I desire exile
من کز وطن سفر نگزیدم به عمر خویش
در عشق دیدن تو هواخواه غربتم
The sea and mountain are in the way, and I am weary and weak
O Khidr, the blessed guide, help my endeavor
دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف
ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم
I am far in appearance from the gate of your royal court
But in soul and heart, I am among the residents of your presence
دورم به صورت از در دولتسرای تو
لیکن به جان و دل ز مقیمان حضرتم
Hafez will surrender his life before your eyes
In this thought, if life grants me time
حافظ به پیش چشم تو خواهد سپرد جان
در این خیالم ار بدهد عمر مهلتم
Ghazal No. 313: Come again, O cupbearer, for I am devoted to your service
Book: Divan of Hafez