Ghazal No. 316: Do not let your hair flutter in the wind, or it will blow me away.

غزل شماره ۳۱۶: زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم

Do not let your hair into the wind, so as not to cast me to the wind

Do not create a foundation of coquetry, so as not to ruin my foundation

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم

ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

Do not drink wine with everyone, so I do not drink the blood of my liver

Do not lift your head so my cry does not reach the heavens

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر

سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

Do not curl your hair, so as not to imprison me

Do not twist the lock, so as not to cast me to the wind

زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم

طره را تاب مده تا ندهی بر بادم

Do not become a stranger's beloved, so as not to detach me from myself

Do not grieve for others, so as not to make me unhappy

یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم

غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم

Light up your face, so you free my flower from its petals

Raise your stature, so you free me from the cypress

رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم

قد برافراز که از سرو کنی آزادم

Do not become the candle of every gathering, or you will burn us

Do not remember every people, so you do not leave my memory

شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را

یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

Do not become the famous one of the city, so I do not bury my head in the mountain

Do not show my sweet passion, so you do not make me a Farhad

شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه

شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

Have mercy on me, the poor one, and come to my aid

So my cry does not reach the dust at Asaf's doorstep

رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس

تا به خاک در آصف نرسد فریادم

Hafez would never turn his face away from your oppression

Since the day I became your captive, I am free

حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی

من از آن روز که دربند توام آزادم