Ghazal No. 318: You see me, and with each moment, you increase my pain.
غزل شماره ۳۱۸: مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم
You see me and increase my pain every moment
I see you and my desire increases every moment
مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم
تو را میبینم و میلم زیادت میشود هر دم
You don't ask about my well-being, I don't know what you intend
You don't strive to heal me, don't you know my pain
به سامانم نمیپرسی نمیدانم چه سر داری
به درمانم نمیکوشی نمیدانی مگر دردم
It is not right to leave me on the ground and flee
Come back and ask about me so I can become the dust of your path
نه راه است این که بگذاری مرا بر خاک و بگریزی
گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم
I don't let go of your hem except in the grave, and even then
When you walk over my grave, I will catch your hem
ندارم دستت از دامن به جز در خاک و آن دم هم
که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم
My breath was taken by the sorrow of your love, until when will you keep me waiting
You have exhausted me, and you don't say you have done so
فرو رفت از غم عشقت دمم دم میدهی تا کی
دمار از من برآوردی نمیگویی برآوردم
One night, I sought my heart in the darkness of your hair
I saw your face and drank from a crescent cup
شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز میجستم
رخت میدیدم و جامی هلالی باز میخوردم
I suddenly embraced you and got entangled in your hair
I placed my lips on yours and sacrificed my heart and soul
کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت
نهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردم
Be happy with Hafez, and tell my enemy to give up his life
When I see warmth from you, what fear do I have of my cold-hearted enemy
تو خوش میباش با حافظ برو گو خصم جان میده
چو گرمی از تو میبینم چه باک از خصم دم سردم
Ghazal No. 318: You see me, and with each moment, you increase my pain.
Book: Divan of Hafez