Ghazal No. 320: Last night, I wandered through a flood of tears on my way to sleep.

غزل شماره ۳۲۰: دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم

Last night, I was blocking the way of sleep with a flood of tears

Drawing a figure on the water in memory of your line

دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم

نقشی به یاد خط تو بر آب می‌زدم

With the beloved's eyebrow in mind and the burnt cloak

I was raising a cup in memory of the corner of the sanctuary

ابروی یار در نظر و خرقه سوخته

جامی به یاد گوشه محراب می‌زدم

Every thought bird that flew from the branch of speech

I was hitting it back with the pick of your hair curl

هر مرغ فکر کز سر شاخ سخن بجست

بازش ز طره تو به مضراب می‌زدم

The beloved's face was appearing in my sight

From afar, I was kissing the moon's face

روی نگار در نظرم جلوه می‌نمود

وز دور بوسه بر رخ مهتاب می‌زدم

My eyes on the cupbearer and my ears on the sound of the harp

I was taking an omen with my eyes and ears in this regard

چشمم به روی ساقی و گوشم به قول چنگ

فالی به چشم و گوش در این باب می‌زدم

The image of your face in my imagination until dawn

I was crafting it on the workshop of sleepless eyes

نقش خیال روی تو تا وقت صبحدم

بر کارگاه دیده بی‌خواب می‌زدم

The cupbearer was taking a bowl to the sound of my ghazal

I was reciting this song and drinking pure wine

ساقی به صوت این غزلم کاسه می‌گرفت

می‌گفتم این سرود و می ناب می‌زدم

Happy was the time of Hafez, the auspicious omen, and desire

I was praying for the longevity and fortune of friends

خوش بود وقت حافظ و فال مراد و کام

بر نام عمر و دولت احباب می‌زدم