Ghazal No. 322: The image of you, I drew in the workshop of my eyes.

غزل شماره ۳۲۲: خیال نقش تو در کارگاه دیده کشیدم

I drew the image of your face in the workshop of my eyes

I have not seen or heard of a figure like you

خیال نقش تو در کارگاه دیده کشیدم

به صورت تو نگاری ندیدم و نشنیدم

Although I am like the north wind in seeking you

I have not reached the circle of your cypress-like stature

اگر چه در طلبت همعنان باد شمالم

به گرد سرو خرامان قامتت نرسیدم

I did not place hope in the day of life within your night hair

I gave up the desire for your mouth's curve from the wish of my heart

امید در شب زلفت به روز عمر نبستم

طمع به دور دهانت ز کام دل ببریدم

In the longing for your letter's fountain, what drops I shed

From your ruby wine-seller, what coquetry I bought

به شوق چشمه نوشت چه قطره‌ها که فشاندم

ز لعل باده فروشت چه عشوه‌ها که خریدم

From your glances, what arrows you loosed on my wounded heart

What burdens I bore on your path from sorrow

ز غمزه بر دل ریشم چه تیرها که گشادی

ز غصه بر سر کویت چه بارها که کشیدم

O morning breeze, bring dust from the beloved's alley

For I heard the scent of my wounded heart's blood from that soil

ز کوی یار بیار ای نسیم صبح غباری

که بوی خون دل ریش از آن تراب شنیدم

It was the fault of your black eyes and desirable neck

That I fled from humans like a wild deer

گناه چشم سیاه تو بود و گردن دلخواه

که من چو آهوی وحشی ز آدمی برمیدم

Like a bud, when a breeze from his alley passed over me

I tore the veil from my blood-stained heart with his scent

چو غنچه بر سرم از کوی او گذشت نسیمی

که پرده بر دل خونین به بوی او بدریدم

By the dust of your feet and Hafez's eyes' light

That without your face, I saw no light from the lamp of my eyes

به خاک پای تو سوگند و نور دیده حافظ

که بی رخ تو فروغ از چراغ دیده ندیدم