Ghazal No. 323: I am burdened by my own short-sightedness.
غزل شماره ۳۲۳: ز دست کوته خود زیر بارم
I am under the burden due to my short hand
For I am ashamed in front of the tall ones
ز دست کوته خود زیر بارم
که از بالابلندان شرمسارم
Unless a hair's chain takes my hand
Otherwise, I will raise my head in madness
مگر زنجیر مویی گیردم دست
وگر نه سر به شیدایی برآرم
Ask my eye about the state of the heavens
For I count the stars from night till day
ز چشم من بپرس اوضاع گردون
که شب تا روز اختر میشمارم
For this gratitude, I kiss the lip of the cup
For it made me aware of the secrets of my days
بدین شکرانه میبوسم لب جام
که کرد آگه ز راز روزگارم
If I said the prayers of the wine sellers
What does it matter, for I am fulfilling the right of the blessing
اگر گفتم دعای می فروشان
چه باشد حق نعمت میگزارم
I am very thankful for my own arm
For I do not have the power to harm others
من از بازوی خود دارم بسی شکر
که زور مردم آزاری ندارم
I have a head like Hafez, drunk but
I am hopeful for the kindness of that head
سری دارم چو حافظ مست لیکن
به لطف آن سری امیدوارم
Ghazal No. 323: I am burdened by my own short-sightedness.
Book: Divan of Hafez