Ghazal No. 323: I am burdened by my own short-sightedness.

غزل شماره ۳۲۳: ز دست کوته خود زیر بارم

I am under the burden due to my short hand

For I am ashamed in front of the tall ones

ز دست کوته خود زیر بارم

که از بالابلندان شرمسارم

Unless a hair's chain takes my hand

Otherwise, I will raise my head in madness

مگر زنجیر مویی گیردم دست

وگر نه سر به شیدایی برآرم

Ask my eye about the state of the heavens

For I count the stars from night till day

ز چشم من بپرس اوضاع گردون

که شب تا روز اختر می‌شمارم

For this gratitude, I kiss the lip of the cup

For it made me aware of the secrets of my days

بدین شکرانه می‌بوسم لب جام

که کرد آگه ز راز روزگارم

If I said the prayers of the wine sellers

What does it matter, for I am fulfilling the right of the blessing

اگر گفتم دعای می فروشان

چه باشد حق نعمت می‌گزارم

I am very thankful for my own arm

For I do not have the power to harm others

من از بازوی خود دارم بسی شکر

که زور مردم آزاری ندارم

I have a head like Hafez, drunk but

I am hopeful for the kindness of that head

سری دارم چو حافظ مست لیکن

به لطف آن سری امیدوارم