Ghazal No. 324: Though a knot from her hair has tangled my affairs.
غزل شماره ۳۲۴: گرچه افتاد ز زلفش گرهی در کارم
Though a knot in her hair caused trouble in my affairs
I still keep my eyes wide open for her kindness
گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم
همچنان چشم گشاد از کرمش میدارم
Do not attribute the redness of my face to joy, for like a cup
It reflects the blood of my heart on my cheeks
به طرب حمل مکن سرخی رویم که چو جام
خون دل عکس برون میدهد از رخسارم
The musician will take the veil from my hand
Oh, if in this veil I am not included
پرده مطربم از دست برون خواهد برد
آه اگر زان که در این پرده نباشد بارم
I have become the guardian of my heart's sanctuary every night
So that in this veil, I do not leave any thought but of her
پاسبان حرم دل شدهام شب همه شب
تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم
I am that enchanting poet who with the spell of words
From the reed pen, I rain sugar and honey
منم آن شاعر ساحر که به افسون سخن
از نی کلک همه قند و شکر میبارم
My fortune's eye fell asleep with her tale
Where is a breeze of grace to awaken me
دیده بخت به افسانه او شد در خواب
کو نسیمی ز عنایت که کند بیدارم
Since I cannot see you in passing, O beloved
To whom shall I speak so they may say a word to my beloved
چون تو را در گذر ای یار نمییارم دید
با که گویم که بگوید سخنی با یارم
Last night, she said that Hafez is all facade and hypocrisy
Other than the dust of her doorstep, with whom would I trade
دوش میگفت که حافظ همه روی است و ریا
بجز از خاک درش با که بود بازارم
Ghazal No. 324: Though a knot from her hair has tangled my affairs.
Book: Divan of Hafez