Ghazal No. 324: Though a knot from her hair has tangled my affairs.

غزل شماره ۳۲۴: گرچه افتاد ز زلفش گرهی در کارم

Though a knot in her hair caused trouble in my affairs

I still keep my eyes wide open for her kindness

گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم

همچنان چشم گشاد از کرمش می‌دارم

Do not attribute the redness of my face to joy, for like a cup

It reflects the blood of my heart on my cheeks

به طرب حمل مکن سرخی رویم که چو جام

خون دل عکس برون می‌دهد از رخسارم

The musician will take the veil from my hand

Oh, if in this veil I am not included

پرده مطربم از دست برون خواهد برد

آه اگر زان که در این پرده نباشد بارم

I have become the guardian of my heart's sanctuary every night

So that in this veil, I do not leave any thought but of her

پاسبان حرم دل شده‌ام شب همه شب

تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم

I am that enchanting poet who with the spell of words

From the reed pen, I rain sugar and honey

منم آن شاعر ساحر که به افسون سخن

از نی کلک همه قند و شکر می‌بارم

My fortune's eye fell asleep with her tale

Where is a breeze of grace to awaken me

دیده بخت به افسانه او شد در خواب

کو نسیمی ز عنایت که کند بیدارم

Since I cannot see you in passing, O beloved

To whom shall I speak so they may say a word to my beloved

چون تو را در گذر ای یار نمی‌یارم دید

با که گویم که بگوید سخنی با یارم

Last night, she said that Hafez is all facade and hypocrisy

Other than the dust of her doorstep, with whom would I trade

دوش می‌گفت که حافظ همه روی است و ریا

بجز از خاک درش با که بود بازارم