Ghazal No. 325: If my hand reaches, I will gather the dust at the feet of my beloved.
غزل شماره ۳۲۵: گر دست دهد خاک کف پای نگارم
If I could, I would inscribe the dust from my beloved's feet
On the slate of my sight, I would draw a dusty line
گر دست دهد خاک کف پای نگارم
بر لوح بصر خط غباری بنگارم
I became drowned in the scent of your presence, and I hope
That the wave of my tears will bring me to your side
بر بوی کنار تو شدم غرق و امید است
از موج سرشکم که رساند به کنارم
If I reach his butterfly in seeking my life
Like a candle, I will surrender my life in a moment
پروانه او گر رسدم در طلب جان
چون شمع همان دم به دمی جان بسپارم
Today, do not turn away from my loyalty and think
Of that night when I raised my hands in prayer out of sorrow
امروز مکش سر ز وفای من و اندیش
زان شب که من از غم به دعا دست برآرم
Your black hair consoled the lovers
Gave them assurance and took my stability
زلفین سیاه تو به دلداری عشاق
دادند قراری و ببردند قرارم
O wind, bring me a breeze from that wine
For its healing scent will cure my hangover
ای باد از آن باده نسیمی به من آور
کان بوی شفابخش بود دفع خمارم
If my friend does not weigh my heart's worth
I will count the flowing currency from my eyes at that moment
گر قلب دلم را ننهد دوست عیاری
من نقد روان در دمش از دیده شمارم
Do not shake the dust off of me, for after me
The wind cannot take my dust away from this door
دامن مفشان از من خاکی که پس از من
زین در نتواند که برد باد غبارم
Hafez, her ruby lips are as dear to me as life itself
It would be a lifetime in that moment when I bring my life to my lips
حافظ لب لعلش چو مرا جان عزیز است
عمری بود آن لحظه که جان را به لب آرم
Ghazal No. 325: If my hand reaches, I will gather the dust at the feet of my beloved.
Book: Divan of Hafez