Ghazal No. 326: In the hidden chamber of pleasure, I have a delightful companion.

غزل شماره ۳۲۶: در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

In the hidden chamber of pleasure, I have a delightful idol

From her hair and face, I have a horseshoe in the fire

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

I am a lover, a rogue, and a loud wine drinker

All these positions I have from that fairy-like beauty

عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند

وین همه منصب از آن حور پریوش دارم

If you leave me so disheveled and homeless

With my morning sigh, I will dishevel your hair

گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری

من به آه سحرت زلف مشوش دارم

If the friend’s blue line opens up such a face

I will have my yellow face marked with blood tears

گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست

من رخ زرد به خونابه منقش دارم

If you wish to step into the abode of the rogues

I have sweet poetic stories and pure wine

گر به کاشانه رندان قدمی خواهی زد

نقل شعر شکرین و می بی‌غش دارم

Bring the arrow of a glance and the rope of hair, for I

Have battles with my wounded and afflicted heart

ناوک غمزه بیار و رسن زلف که من

جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم

O Hafez, since the sorrow and joy of the world are transient

It is better that I keep my own heart happy

حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است

بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم