Ghazal No. 328: Who am I to pass by that fragrant memory?

غزل شماره ۳۲۸: من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم؟

Who am I to cross that fragrant mind

You show such kindness, O dust of your doorstep, my crown

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم

لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم

O beloved, tell me who taught you to be so gracious

So I never think this of your rivals

دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو

که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم

O sacred bird, guide my journey with your determination

For the path to the destination is long and I am a new traveler

همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس

که دراز است ره مقصد و من نوسفرم

O morning breeze, deliver my devotion

For do not forget my dawn prayer time

ای نسیم سحری بندگی من برسان

که فراموش مکن وقت دعای سحرم

Happy is the day when I pack from this stage

And my friends ask about me from the head of your alley

خرم آن روز کز این مرحله بربندم بار

و از سر کوی تو پرسند رفیقان خبرم

O Hafez, maybe if in seeking the pearl of union

I make my eyes a sea of tears and dive into it

حافظا شاید اگر در طلب گوهر وصل

دیده دریا کنم از اشک و در او غوطه خورم

The foundation of poetry is high and world-conquering, tell

So that the king of the sea may fill my mouth with pearls

پایه نظم بلند است و جهان گیر بگو

تا کند پادشه بحر دهان پرگهرم