Ghazal No. 330: You are like the morning, and I am the candle of the dawn's solitude.
غزل شماره ۳۳۰: تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
You are like the morning, and I am the candle of the pre-dawn solitude
Smile, and see how I surrender my life
تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همیسپرم
As the burn of your rebellious hair is in my heart
My grave will become a violet garden when I pass away
چنین که در دل من داغ زلف سرکش توست
بنفشه زار شود تربتم چو درگذرم
I have opened my eyes at the threshold of your desire
So that you cast a glance, and you have already distracted me
بر آستان مرادت گشادهام در چشم
که یک نظر فکنی خود فکندی از نظرم
How can I thank you, O battalion of sorrow, may God forgive you
For in the days of loneliness, you do not leave my head
چه شکر گویمت ای خیل غم عفاک الله
که روز بیکسی آخر نمیروی ز سرم
I am a servant of the people with eyes, for with black hearts
A thousand drops fall as I count the heart's pain
غلام مردم چشمم که با سیاه دلی
هزار قطره ببارد چو درد دل شمرم
With every glance, our idol displays beauty, but
No one sees this coquetry that I behold
به هر نظر بت ما جلوه میکند لیکن
کس این کرشمه نبیند که من همینگرم
If the beloved passes over Hafez's grave like the wind
From joy, I will tear my shroud in that narrow space
به خاک حافظ اگر یار بگذرد چون باد
ز شوق در دل آن تنگنا کفن بدرم
Ghazal No. 330: You are like the morning, and I am the candle of the dawn's solitude.
Book: Divan of Hafez