Ghazal No. 331: If her hand pulls out a sword, I will not stop her.
غزل شماره ۳۳۱: به تیغم گر کشد دستش نگیرم
If his hand pulls my reins, I will not resist
And if he shoots an arrow at me, I will accept it with gratitude
به تیغم گر کشد دستش نگیرم
وگر تیرم زند منت پذیرم
Tell the bow of your eyebrow to shoot an arrow
So that I may die before your hand and arm
کمان ابرویت را گو بزن تیر
که پیش دست و بازویت بمیرم
If the sorrow of the world brings me down
What else but a goblet can be my support?
غم گیتی گر از پایم درآرد
بجز ساغر که باشد دستگیرم
Rise, O sun of the morning of hope
For I am a captive in the hands of the night of separation
برآی ای آفتاب صبح امید
که در دست شب هجران اسیرم
Come to my aid, O elder of the tavern
Make me young with a single sip, for I am old
به فریادم رس ای پیر خرابات
به یک جرعه جوانم کن که پیرم
Last night I swore by your tresses
That I will not raise my head from your feet
به گیسوی تو خوردم دوش سوگند
که من از پای تو سر بر نگیرم
Burn this cloak of piety, O Hafez
For even if I become fire, I will not take it
بسوز این خرقه تقوا تو حافظ
که گر آتش شوم در وی نگیرم
Ghazal No. 331: If her hand pulls out a sword, I will not stop her.
Book: Divan of Hafez