Ghazal No. 337: Why not seek the determination of my homeland?
غزل شماره ۳۳۷: چرا نه در پی عزم دیار خود باشم
Why should I not set out for my homeland?
Why should I not be the dust at the head of my beloved's alley?
چرا نه در پی عزم دیار خود باشم
چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم
Since I cannot bear the sorrow of estrangement and exile
I will go to my own city and be its king
غم غریبی و غربت چو بر نمیتابم
به شهر خود روم و شهریار خود باشم
May I become one of the confidants behind the curtain of union
And may I be among the servants of my Lord
ز محرمان سراپرده وصال شوم
ز بندگان خداوندگار خود باشم
Since the end of life is uncertain, it is better
That on the day of reckoning, I be before my beloved
چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی
که روز واقعه پیش نگار خود باشم
From the heavy sleep and disordered affairs of fate
If I have a complaint, may I be a confidant of my own secret
ز دست بخت گران خواب و کار بیسامان
گرم بود گلهای رازدار خود باشم
My profession has always been love and roguery
Now I will strive and be occupied with my own work
همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود
دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم
Perhaps the eternal grace will guide Hafez
Otherwise, I will be ashamed of myself forever
بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم
Ghazal No. 337: Why not seek the determination of my homeland?
Book: Divan of Hafez