Ghazal No. 338: I am a lover of the beautiful face and the captivating hair.

غزل شماره ۳۳۸: من دوستدار روی خوش و موی دلکشم

I am a lover of a pleasant face and beautiful hair

Intoxicated by the drunken eye and pure wine without dregs

من دوستدار روی خوش و موی دلکشم

مدهوش چشم مست و می صاف بی‌غشم

You said, speak a word from the beginning of eternity

Then I will tell you that I will drink two cups

گفتی ز سر عهد ازل یک سخن بگو

آن گه بگویمت که دو پیمانه درکشم

I am the Adam of paradise, but on this journey

I am a captive of the love of the moon-faced youths

من آدم بهشتیم اما در این سفر

حالی اسیر عشق جوانان مه وشم

In love, there is no escape from passion and pain

I stand like a candle, do not fear my fire

در عاشقی گزیر نباشد ز ساز و سوز

استاده‌ام چو شمع مترسان ز آتشم

Shiraz is the mine of ruby lips and the source of beauty

I am a poor gem, for I am troubled

شیراز معدن لب لعل است و کان حسن

من جوهری مفلسم ایرا مشوشم

Because I have seen so many drunken eyes in this city

Truly, I do not drink wine now, yet I am joyful

از بس که چشم مست در این شهر دیده‌ام

حقا که می نمی‌خورم اکنون و سرخوشم

It is a city full of the coquetry of houris from six directions

I have nothing, otherwise I would buy all six

شهریست پر کرشمه حوران ز شش جهت

چیزیم نیست ور نه خریدار هر ششم

If fortune helps me to carry my belongings to the beloved

The tresses of the houris will scatter from my carpet

بخت ار مدد دهد که کشم رخت سوی دوست

گیسوی حور گرد فشاند ز مفرشم

Hafez, the bride of my nature desires splendor

I have no mirror, and for that, I sigh

حافظ عروس طبع مرا جلوه آرزوست

آیینه‌ای ندارم از آن آه می‌کشم