Ghazal No. 340: I, who boil like wine from the fire of my heart.
غزل شماره ۳۴۰: من که از آتش دل چون خم می در جوشم
I, who boil like a wine jar from the fire of my heart
With a seal on my lips, I drink blood and remain silent
من که از آتش دل چون خم می در جوشم
مهر بر لب زده خون میخورم و خاموشم
It is the aim of life to desire the lips of the beloved
You see me striving for this with all my soul
قصد جان است طمع در لب جانان کردن
تو مرا بین که در این کار به جان میکوشم
When will I be free from the sorrow of my heart, when every moment
The Indian tresses of a beauty make a ring in my ear
من کی آزاد شوم از غم دل چون هر دم
هندوی زلف بتی حلقه کند در گوشم
God forbid that I am not a believer in my own obedience
This much is true, that I occasionally drink a cup
حاش لله که نیم معتقد طاعت خویش
این قدر هست که گه گه قدحی می نوشم
I have hope that, despite my enemies, on the Day of Judgment
The grace of His forgiveness will not place the burden of sin on my shoulders
هست امیدم که علیرغم عدو روز جزا
فیض عفوش ننهد بار گنه بر دوشم
My father sold the garden of paradise for two grains of wheat
Why should I not sell the kingdom of the world for a stream
پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت
من چرا ملک جهان را به جوی نفروشم
My wearing of the cloak is not out of extreme piety
It is a veil to cover a hundred hidden faults
خرقه پوشی من از غایت دین داری نیست
پردهای بر سر صد عیب نهان میپوشم
I, who desire to drink nothing but the pure wine of the jar
What can I do if I do not heed the words of the elder of the Magians
من که خواهم که ننوشم به جز از راوق خم
چه کنم گر سخن پیر مغان ننیوشم
If the minstrel of the assembly strikes the path of love with this hand
The poetry of Hafez will take away my senses at the time of ecstasy
گر از این دست زند مطرب مجلس ره عشق
شعر حافظ ببرد وقت سماع از هوشم
Ghazal No. 340: I, who boil like wine from the fire of my heart.
Book: Divan of Hafez