Ghazal No. 341: If I think about the blame of the accusers.
غزل شماره ۳۴۱: گر من از سرزنش مدعیان اندیشم
If I worry about the reproach of the claimants
The way of intoxication and roguery will not leave me
گر من از سرزنش مدعیان اندیشم
شیوه مستی و رندی نرود از پیشم
The piety of newly learned rogues is a way to debt
I, who am infamous in the world, what good shall I think of
زهد رندان نوآموخته راهی بدهیست
من که بدنام جهانم چه صلاح اندیشم
The king of the restless heads calls me, the homeless
For in foolishness, I am more than the whole world
شاه شوریده سران خوان من بیسامان را
زان که در کم خردی از همه عالم بیشم
Carve a mole on my forehead with the blood of my heart
So they know that I am a heretic sacrificed for you
بر جبین نقش کن از خون دل من خالی
تا بدانند که قربان تو کافرکیشم
Show some faith and pass by for God's sake
So you do not know what a naive dervish I am in this cloak
اعتقادی بنما و بگذر بهر خدا
تا در این خرقه ندانی که چه نادرویشم
O wind, deliver my bloody poem to that beloved
For with her black eyelashes, she pierced my life vein
شعر خونبار من ای باد بدان یار رسان
که ز مژگان سیه بر رگ جان زد نیشم
Whether I drink wine or not, what concern is it to anyone
Hafez is aware of his own secret and the sage of his own time
من اگر باده خورم ور نه چه کارم با کس
حافظ راز خود و عارف وقت خویشم
Ghazal No. 341: If I think about the blame of the accusers.
Book: Divan of Hafez