Ghazal No. 341: If I think about the blame of the accusers.

غزل شماره ۳۴۱: گر من از سرزنش مدعیان اندیشم

If I worry about the reproach of the claimants

The way of intoxication and roguery will not leave me

گر من از سرزنش مدعیان اندیشم

شیوه مستی و رندی نرود از پیشم

The piety of newly learned rogues is a way to debt

I, who am infamous in the world, what good shall I think of

زهد رندان نوآموخته راهی بدهیست

من که بدنام جهانم چه صلاح اندیشم

The king of the restless heads calls me, the homeless

For in foolishness, I am more than the whole world

شاه شوریده سران خوان من بی‌سامان را

زان که در کم خردی از همه عالم بیشم

Carve a mole on my forehead with the blood of my heart

So they know that I am a heretic sacrificed for you

بر جبین نقش کن از خون دل من خالی

تا بدانند که قربان تو کافرکیشم

Show some faith and pass by for God's sake

So you do not know what a naive dervish I am in this cloak

اعتقادی بنما و بگذر بهر خدا

تا در این خرقه ندانی که چه نادرویشم

O wind, deliver my bloody poem to that beloved

For with her black eyelashes, she pierced my life vein

شعر خونبار من ای باد بدان یار رسان

که ز مژگان سیه بر رگ جان زد نیشم

Whether I drink wine or not, what concern is it to anyone

Hafez is aware of his own secret and the sage of his own time

من اگر باده خورم ور نه چه کارم با کس

حافظ راز خود و عارف وقت خویشم