Ghazal No. 343: It has been more than forty years that I boast.
غزل شماره ۳۴۳: چل سال بیش رفت که من لاف میزنم
Forty years have passed that I have been boasting
That I am the least of the servants of the old Magian
چل سال بیش رفت که من لاف میزنم
کز چاکران پیر مغان کمترین منم
Thanks to the grace of the old wine-seller
My cup has never been empty of clear, pure wine
هرگز به یمن عاطفت پیر می فروش
ساغر تهی نشد ز می صاف روشنم
From the prestige of love and the fortune of pure-hearted rogues
The seat of the platform has always been my dwelling
از جاه عشق و دولت رندان پاکباز
پیوسته صدر مصطبهها بود مسکنم
Do not think ill of my suffering
Though my clothes are stained, I am virtuous
در شان من به دردکشی ظن بد مبر
کآلوده گشت جامه ولی پاکدامنم
I am the royal falcon, what is this state
That they have forgotten the air of my abode
شهباز دست پادشهم این چه حالت است
کز یاد بردهاند هوای نشیمنم
It is a pity that a nightingale like me is now in this cage
With this sweet tongue, I am silent like the lily
حیف است بلبلی چو من اکنون در این قفس
با این لسان عذب که خامش چو سوسنم
The climate of Fars strangely breeds the base
Where is the companion so I may lift my tent from this soil
آب و هوای فارس عجب سفله پرور است
کو همرهی که خیمه از این خاک برکنم
Hafez, how long will you carry the cup under your cloak
In the master's assembly, I will unveil your work
حافظ به زیر خرقه قدح تا به کی کشی
در بزم خواجه پرده ز کارت برافکنم
Turanshah the blessed, who increased my grace
His favors have become the collar around my neck
تورانشه خجسته که در من یزید فضل
شد منت مواهب او طوق گردنم
Ghazal No. 343: It has been more than forty years that I boast.
Book: Divan of Hafez