Ghazal No. 343: It has been more than forty years that I boast.

غزل شماره ۳۴۳: چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم

Forty years have passed that I have been boasting

That I am the least of the servants of the old Magian

چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم

کز چاکران پیر مغان کمترین منم

Thanks to the grace of the old wine-seller

My cup has never been empty of clear, pure wine

هرگز به یمن عاطفت پیر می فروش

ساغر تهی نشد ز می صاف روشنم

From the prestige of love and the fortune of pure-hearted rogues

The seat of the platform has always been my dwelling

از جاه عشق و دولت رندان پاکباز

پیوسته صدر مصطبه‌ها بود مسکنم

Do not think ill of my suffering

Though my clothes are stained, I am virtuous

در شان من به دردکشی ظن بد مبر

کآلوده گشت جامه ولی پاکدامنم

I am the royal falcon, what is this state

That they have forgotten the air of my abode

شهباز دست پادشهم این چه حالت است

کز یاد برده‌اند هوای نشیمنم

It is a pity that a nightingale like me is now in this cage

With this sweet tongue, I am silent like the lily

حیف است بلبلی چو من اکنون در این قفس

با این لسان عذب که خامش چو سوسنم

The climate of Fars strangely breeds the base

Where is the companion so I may lift my tent from this soil

آب و هوای فارس عجب سفله پرور است

کو همرهی که خیمه از این خاک برکنم

Hafez, how long will you carry the cup under your cloak

In the master's assembly, I will unveil your work

حافظ به زیر خرقه قدح تا به کی کشی

در بزم خواجه پرده ز کارت برافکنم

Turanshah the blessed, who increased my grace

His favors have become the collar around my neck

تورانشه خجسته که در من یزید فضل

شد منت مواهب او طوق گردنم